O księżniczkach i pewnym rudym księciu

Na świecie żyje ponad miliard katolików. Najwięcej jest ich w Brazylii – ponad 126 mln, ale to w Polsce stanowią największy odsetek wśród obywateli – 92,2 procent. Wierni szczególnie wspominają Ostatnią Wieczerzę oraz Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Uroczystość Bożego Ciała ma charakter dziękczynny i radosny. W Polsce obchodzi się ją w czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej, a więc jest to święto ruchome, wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. Najwcześniej może przypaść 21 maja, najpóźniej 24 czerwca. W naszym kraju po raz pierwszy wprowadził tę uroczystość biskup Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej. Obchody uroczystości wiążą się z procesją z Najświętszym Sakramentem po ulicach parafii. Procesja zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach, przy których czytane są związane tematycznie z Eucharystią fragmenty czterech Ewangelii. (Wikipedia)

Przyznam się szczerze, że mszę Bożo-ciałową sobie odpuściłam. Zamiast gnieść się w kościele, grzeszyłam, delektując się kawą w towarzystwie Anki i Oli. Dopiero na dźwięk bijących dzwonów wyszłyśmy z domu i dołączyłyśmy do procesji. Przepuściłyśmy czoło pochodu, a dziewczynki z otwartymi buźkami podziwiały ubrane na biało małe księżniczki, rozsypujące płatki kwiatów. My z kolei patrzyłyśmy z lekkim niesmakiem, jak płatki te deptali... hm... czarnoksiężnicy. Po uroczystym przemarszu ulicami Choszczna zapakowałyśmy się w dwa samochody i przyjechałyśmy do „Rapsodii”.
 Wiewiór zniósł samotny pobyt w domu bez żadnego szwanku zarówno dla siebie, jak i dla domu. Na czas mojej nieobecności zapakowałam go do nowego domku i dodatkowo do dużego kartonowego pudła, bo zaczyna już kręcić się po pomieszczeniach i nie chciałam, aby spotkało go jakieś przykre spotkanie- na przykład z przewodami, czy kablami. Prawdę mówiąc, trochę obawiałam się również o owe kable ;) Hania i Michalina oszalały na widok wiewióra. Zapałały gorącym uczuciem od pierwszego wejrzenia i musiałam ratować nieboraka przed ich namiętną miłością ;) Nie zaakceptowały imienia Wiesiek i wiewiór został Kubusiem ;) Po jakiejś godzince znudziło im się i pobiegły na dwór, a my wzięłyśmy się za szykowanie obiadu. Jarski bigos z młodej kapusty z ogromną ilością kopru i młode ziemniaki- cóż może być pyszniejszego...? Kubuś zainteresował się poszatkowanymi wiórkami, a my patrzyłyśmy z czułością, jak przekręcał w łapkach wiórek na różne strony, zastanawiając się do czego służy i jakby tu się za niego zabrać ;)
 Obiad postanowiłyśmy zjeść na tarasie. Olka wyszła przygotować stół... i zamiast spodziewanego odgłosu ustawianych talerzy, usłyszałyśmy pełne zgrozy westchnienie, a za chwilę wrzask. – Jak mogłyście to zrobić, szkodniki paskudne!!! – Matko jedyna, co te kozy znowu zbroiły? - przemknęło mi przez myśl. –Ciocia Mariola wyrwie wam za to nogi z tyłków! – Nie... dla kóz nie byłaby taka bezwzględna... Wypadłyśmy na dwór. Całe podwórko obsypane było płatkami kwiatów, a obie winowajczynie stały przed matką z opuszczonymi głowami. Ogarnęłam wzrokiem obejście... Pal licho aksamitki, wyrosną nowe. Kalina oskubana doszczętnie- co tam, i tak już przekwitała. Pnąca róża obsypana drobnymi białymi kwiatkami nieruszona, ale pewnie tylko dlatego, że małe profilaktycznie nie chciały narażać się na ukłucie kolcami. Za to piwonie... Zapowiadały się pięknie. Wielkie pąki miały lada moment zamienić się w kwiaty. No cóż... już się nie zamienią. Hanka popatrzyła na mnie, a coś jakby lekki wstyd malował się w jej wielkich, niebieskich oczach. – Bo wiesz ciociu... Bawiłyśmy się w Boże Ciało... i też chciałyśmy być takimi księżniczkami...

Zdusiłam niezadowolenie i przytuliłam obie łobuzice. Piwonie kupię sobie na bazarku. Cóż jest ważniejszego od spełniania marzeń? A jeśli parę kwiatków może sprawić, że małe dziewczynki poczują się księżniczkami, głupotą byłoby ich żałować. Hm... trochę jednak jestem głupia...

A dla wszystkich wiewiórofanów- kilka nowych fotek ;)

                                             Przytulnie...

                                          Ale gdzie mama???

                                                  Mama???

                                    Nie... za bardzo owłosione...

                               Też nie mama, ale przynajmniej pożywne...

                                                       Mama ;)))