Każdy żyje tak jak chce

Usłyszałam dziś, że jestem zramolała. Że siedzę tylko w domu, grzebię w ogródku, czytam książki wylegując się na hamaku i brakuje jedynie, żebym z „matką pasjanse zaczęła stawiać”. No cóż, skoro tak mówią to pewnie tak jest. Faktycznie wolę wypić kawę na tarasie niż w jakiejś kawiarni. I smaczniejsza, i tańsza, i w towarzystwie które sama sobie wybiorę. Od skwaru i ścisku na plaży zdecydowanie przedkładam miły cień we własnym ogrodzie. Zamiast pasjonować się rzęsami i paznokciami koleżanki lub nieudaną fryzurą sąsiadki, z ciekawością obserwuję jak sikora karmi swoje wiecznie głodne pisklęta. I rzeczywiście- zamiast seriali czy polityki zdecydowanie wolę książkę. No, taki ze mnie zgred, cóż zrobić.

Znudziło mnie imprezowanie z ludźmi, którym jak się okazuje za bardzo się ufało. Przejadły mi się słowne dogryzki i złośliwości. Zniechęcił fakt, że brak kultury stał się rutyną. Więc okej- mogę być ramolem, mam na to wywalone. I owszem, gdyby mama wyraziła taką chęć, z przyjemnością ułożyłabym z nią pasjansa ;)
Zanim jednak położę się do trumny, podzielę się z Wam moimi apatycznymi zajęciami i monotonnymi widokami.

Nie wiem, kto z kogo brał przykład ale koty też jakieś takie...

I superowo!
Oby każdy mógł żyć tak, jak chce i lubi. 
Ramole wszystkich krajów- łączmy się!