Pokaż kotku co masz w środku

Każdy z nas jest w czymś dobry. Błyszczał z jakiegoś szkolnego przedmiotu czy błyszczy w określonej dziedzinie działania. Nauka sprawiała mu przyjemność, bo po prostu ciekawiły go informacje i jest zainteresowany podnoszeniem kwalifikacji i wiedzy w danym temacie.

Moim konikiem w szkole była biologia, a w latach późniejszych anatomia człowieka. Z fascynacją odkrywałam co mamy w środku, kartkowałam albumy i atlasy, a z prosektorium wychodziłam jako ostatnia, dziwiąc się mdlejącym koleżankom. Przejawiałam makiaweliczne wręcz skłonności. Zgłaszałam się na ochotnika do sprzątania laboratorium, czy segregowania próbek i zaspokajałam swą ciekawość, oglądając różne autentyczne fragmenty ludzkiego ciała. Robiłam też przedziwne eksperymenty, polewając fragmenty tkanek kwasem, traktując je prądem i wykonując tym podobne pieszczoty. Spokojnie- nie dzwońcie jednak ani na policję, ani do psychiatry. To były moje własne fragmenty ciała- paznokieć, włos, kawałek naskórka, kropla krwi...
Po prostu nie chciałam być bohaterem dowcipu medycznego, w którym praktykant medycyny pyta ordynatora oddziału: - Co mam wpisać do dzienniczka praktyk w rubryce” przyczyna zgonu”?- Swoje nazwisko.- odpowiada mentor ;) Interesowało mnie również po co, dlaczego i co się stanie gdy.

Anatomia jest nauką o budowie człowieka. Wszyscy wiedzą, że człowiek składa się z kościotrupka, kadłubka, głowy i kończyn, ale może nie wszyscy zdają sobie sprawę, że nasz szkielet zbudowany jest z 206 kości. Co ciekawe, liczba ta jest większa u dzieci ze względu na wiele punktów kostnienia (według Reichera około 270 u noworodka i 356 u 14-latka) i spada dopiero po połączeniu się np. trzonów z nasadami. U starszych ludzi kości może być mniej niż 206 ze względu na zrastanie się kości czaszki. Na starość robimy się też niżsi, gdyż na skutek utraty wody w organizmie zmniejsza się elastyczność krążków międzykręgowych, skracają się mięśnie, a i kości kurczą się delikatnie (utrata znacznej ilości wapnia). Ale za to, na pocieszenie, robią się większe nosy i małżowiny uszne ;)

Do poruszania służą nam mięśnie. Jest ich dokładnie 600, a robiąc prosty grymas twarzy używamy około 30 z nich. Oczywiście każdy z nas ma mięśnie, jednak u każdego stanowią one inny procent masy ciała. Tymczasem właśnie od proporcji masy mięśniowej do masy innych tkanek zależy zdrowie i tempo metabolizmu.

Można mieć nadwagę i wysokie BMI i być absolutnie zdrowym, można też być szczupłym, mieć prawidłowe lub niskie BMI i być narażonym na wiele chorób cywilizacyjnych. Jakim cudem? Wszystko zależy od tego, jaki procent masy ciała stanowi masa mięśni.
Przeciętny mężczyzna, ważący 70 kg i mający 172 cm wzrostu ma 30 kg mięśni i 10 kg tłuszczu. Przeciętna kobieta ma od 60 do 80% masy mięśniowej mężczyzn. Czyli kobieta o wzroście ok. 170 cm i ważąca 70 kg ma 18-24 kg mięśni.
Lokalizację mięśni perfekcyjnie muszą znać masażyści. Prawidłowy masaż leczniczy nie jest wcale przyjemny, a nierzadko wręcz bolesny, jednak po ukończeniu seansu poczujemy autentyczną i prawie natychmiastową ulgę. Strzeżcie się szarlatanów, którzy pogłaskają Was po pleckach, poklepią po pośladkach, a na pytanie:- Do której pan przyjmuje?, wskażą dłonią na jedną ze swoich kieszeni. Zgarną kasę i nie pomogą, a niestety często mogą zaszkodzić. Wiem z własnego doświadczenia.

Największym ludzkim organem są płuca i bynajmniej, nic wspólnego nie ma z tym rozmiar stanika ;) Zawierają one ( te płuca, nie staniki) 300–450 milionów pęcherzyków o łącznej powierzchni 70 metrów kwadratowych. Przy ścisłej współpracy z wieloma mięśniami płuca osiągają wspaniałe wyniki. Na przykład powietrze w czasie kichnięcia pędzi z prędkością 170 km/h,a w czasie kaszlu osiąga aż 900 km/h. Wykonujemy 20 tys. oddechów na dobę (co daje liczbę 500 milionów oddechów w ciągu całego życia).
 W spoczynku płuca przepompowują 5–7 litrów powietrza na minutę, a kiedy biegniemy – aż 150 litrów na minutę.

I płuca palacza

Kolejnym co do wielkości organem jest skóra. Ludzka skóra ma 2 metry kwadratowe powierzchni i waży 3–5 kg. Podziwiamy jaszczurki, którym bez problemu odrastają ogony, czy węże, a my sami jesteśmy jeszcze lepsi. Co 21 dni wymieniamy cały naskórek, podczs gdy wylinka u węży (dorosłych) zachodzi raz na kilka miesięcy. Stare komórki obumierają i osypują się niezauważalnie (hm... u niektórych zauważalnie jednak) a pod nimi już wytworzyły się nowe, więc skóra właściwa wciąż jest chroniona. Najcieńszą skórę mamy na powiekach (0,5 milimetra), natomiast najgrubszą na górnej części pleców (0,5 centymetra). W skórze są 3 miliony gruczołów potowych, które ustawione jeden za drugim utworzyłyby odcinek długości 48 kilometrów.

Z kolei najdłuższym z narządów są jelita, które mają długość około 9 metrów. Przez całe życie człowiek zjada przeciętnie 30 ton pożywienia, które jelita muszą strawić i przetworzyć. Są ważną barierą pomiędzy tym co przyjmujemy z zewnątrz do organizmu, a co do niego trafia i w nim zostaje. Przy okazji trzeba wspomnieć o śliniankach, produkujących w ciągu doby ok. 1,5 litra śliny (co daje nam 540 litrów w ciągu roku, a przez całe życie pojemność dwóch olimpijskich basenów), która wstępnie rozmiękcza schaboszczaka i inicjuje procesy trawienne. Jelito cienkie ma około 5 metrów, a grube 1,5. W jelicie cienkim zachodzi trawienie i wchłanianie pokarmu (m.in. glukozy, kwasów tłuszczowych, aminokwasów i witamin).
W grubym natomiast zachodzi wchłanianie wody i soli mineralnych, produkcja witaminy K i witamin z grupy B oraz formowanie kału z niestrawionych resztek pokarmu.

Hm... zaczynam chyba nudzić. Powiem więc jeszcze tylko, że najszybciej rosną nam włosy (12 cm rocznie), z czego rekordzistą jest włosek brwi (1 mm na dobę) i paznokcie (0,11 mm na dobę). Nie wiem, czy są to dane prawdziwe, bo gdy zapuszczam włosy, to te cholery wcale nie rosną, a gdy mam krótką fryzurę, to do fryzjera muszę zasuwać raz w miesiącu. Gdy opaliłam sobie brwi nad starym bojlerem, to za nic nie chciały odrosnąć i trzy tygodnie malowałam sobie szlaczki nad oczami. Podobnie mam z paznokciami. Łamią się kilka dni przed imprezą i zamiast chwalić się perfekcyjnym manicurem chowam ręce w kieszeniach. Ale cóż...wyjątki ponoć potwierdzają regułę ;)

Mam nadzieję, że choc trochę Was zaciekawiłam i po lekturze niniejszego wpisu spojrzeliście na swoje własne ciała z większym, niż do tej pory, podziwem ;).